خرید و اجاره دستگاه اکسیژن ساز در منزل
فهرست محتوا
بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی است که با گذشت زمان بدتر می‌شود. این بیماری بخش هایی از مغز را درگیر می‌کند که فکر، حافظه و زبان را کنترل می‌کند. بیماری آلزایمر باعث کوچک شدن مغز و در نهایت مرگ سلول های مغز می شود. بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است. از هر 10 نفر مبتلا به زوال عقل، 7 نفر به نوع آلزایمر مبتلا هستند. این بیماری بیشتر افراد بالای 65 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
از حدود 55 میلیون نفر مبتلا به زوال عقل در سراسر جهان، 60 تا 70 درصد آنها ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا باشند.
مغز حاوی میلیون‌ها سلول مغزی (نورون) است که نحوه ذخیره‌سازی خاطرات، یادگیری عادات و شکل‌دهی شخصیت ما را در مغز سازماندهی و کنترل می‌کنند. سیگنال ها در امتداد اتصالات بین سلول های مغز به شکل مواد شیمیایی منتقل می شوند. بیماری آلزایمر این سلول ها و مواد شیمیایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، حافظه و تفکر را مختل می کند و باعث تغییرات رفتاری در طول زمان می‌شود. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در نهایت نیاز به مراقبت و حمایت طولانی مدت دارند.
علائم اولیه بیماری شامل فراموشی است. با گذشت زمان، به مشکلات جدی حافظه و از دست دادن توانایی انجام کارهای روزمره تبدیل می شود. در مراحل پیشرفته، از دست دادن شدید عملکرد مغز می تواند باعث کم آبی، سوء تغذیه یا عفونت شود. این عوارض می تواند منجر به مرگ شود.
انواع اصلی بیماری آلزایمر:
بیماری آلزایمر یک وضعیت پیشرونده است، به این معنی که علائم به تدریج در طی سالها ایجاد می‌شوند و در نهایت شدیدتر می‌شوند. از دست دادن حافظه علامت اصلی بیماری آلزایمر است. تغییرات آلزایمر معمولاً در بخشی از مغز که بر یادگیری تأثیر می گذارد شروع می شود. علائم اولیه شامل مشکل در یادآوری اتفاقات یا مکالمات اخیر است. اما با گذشت زمان حافظه بدتر می شود و علائم دیگر با پیشرفت بیماری ایجاد می شود.
در ابتدا، فردی که به این بیماری مبتلا است ممکن است از مشکل در به خاطر سپردن اتفاقات و تفکر واضح آگاه باشد. با بدتر شدن علائم، یکی از اعضای خانواده یا دوستان ممکن است بیشتر متوجه این مسائل شود.
بیماری آلزایمر بر اساس شدت علائم به 3 مرحله زیر طبقه بندی می شود:
بسته به اینکه چه نواحی از مغز تحت تأثیر قرار گرفته است، علائم بین افراد متفاوت است. علائم فرد نیز ممکن است روز به روز تغییر کند و با استرس، بیماری یا خستگی بدتر شود.
تغییرات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر منجر به مشکلات فزاینده در موارد زیر می شود:
همه افراد گاهی اوقات دچار نقص حافظه می شوند، اما از دست دادن حافظه مرتبط با بیماری آلزایمر ادامه می یابد و بدتر می‌شود. با گذشت زمان، از دست دادن حافظه بر توانایی عملکرد روزانه شما تأثیر می گذارد.
پیشنهاد مطالعه: نفخ معده چیست؟ علائم، دلایل و درمان نفخ شکم
افراد مبتلا به آلزایمر ممکن علائم زیر را داشته باشند:
بیماری آلزایمر باعث ایجاد مشکل در تمرکز و تفکر به خصوص در مورد مفاهیم انتزاعی مانند اعداد می شود.
انجام چند کار به طور همزمان بسیار دشوار می‌شود. ممکن است مدیریت امور مالی، موجودی دسته چک و پرداخت به موقع صورت حساب‌ها چالش برانگیز باشد. در نهایت، یک فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است نتواند اعداد را تشخیص دهد و با آنها مقابله کند.
بیماری آلزایمر باعث کاهش توانایی تصمیم گیری و قضاوت معقول در موقعیت های روزمره می‌شود. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است در محیط‌های اجتماعی انتخاب‌های ضعیفی داشته باشد یا برای شرایط آب و هوایی، لباس نامناسب بپوشد. ممکن است پاسخگویی به مشکلات روزمره برای فرد مبتلا به آلزایمر سخت تر شود. به عنوان مثال، فرد ممکن است نداند چگونه با سوختن غذا روی اجاق گاز برخورد کند.
فعالیت های معمولی که برای تبدیل شدن به یک مبارزه، نیازمند تکمیل مراحل هستند. این ممکن است شامل برنامه ریزی و پختن یک غذا یا انجام یک بازی مورد علاقه باشد. در نهایت، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پیشرفته فراموش می کنند که چگونه کارهای اساسی مانند لباس پوشیدن و حمام کردن را انجام دهند.
تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر رخ می دهد می تواند بر خلق و خو و رفتارها تأثیر بگذارد. برخی از این مشکلات عبارت اند از:
با وجود تغییرات عمده در حافظه و مهارت ها، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر می توانند برخی از مهارت های خود را حتی با بدتر شدن علائم حفظ کنند. برخی از این مهارت های حفظ شده ممکن است شامل موارد زیر باشند:
این مهارت‌ها ممکن است برای مدت طولانی‌تری حفظ شوند، زیرا توسط بخش‌هایی از مغز که در مراحل بعدی بیماری تحت تأثیر قرار می‌گیرند، کنترل می‌شوند.
مشاهده: پرستار سالمند در منزل
علل دقیق بیماری آلزایمر به طور کامل شناخته نشده است، اما در سطح پایه، تجمع غیرطبیعی پروتئین در مغز شما باعث بیماری آلزایمر می شود. تجمع این پروتئین ها پروتئین آمیلوئید و پروتئین تاو باعث مرگ سلول های مغز می شود.
مغز انسان دارای بیش از 100 میلیارد سلول عصبی و سلول های دیگر است. سلول های عصبی با هم کار می‌کنند تا تمام ارتباطات مورد نیاز برای انجام عملکردهایی مانند تفکر، یادگیری، به خاطر سپردن و برنامه ریزی را انجام دهند.
دانشمندان بر این باورند که برای اکثر افراد، بیماری آلزایمر ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی است که در طول زمان بر مغز تأثیر می گذارد.
توسعه بیماری سالها قبل از اولین علائم شروع می شود. مرگ آهسته و مداوم سلول های عصبی منجر به علائم بیماری آلزایمر می شود. مرگ سلول های عصبی در یک ناحیه از مغز شما شروع می شود و سپس به مناطق دیگر گسترش می یابد. در مرحله آخر بیماری، مغز به طور قابل توجهی کوچک می‌شود.
محققان در تلاش برای درک علت بیماری آلزایمر بر نقش دو پروتئین متمرکز شده اند:
افزایش سن بزرگترین عامل خطر شناخته شده برای بیماری آلزایمر است. آلزایمر بخشی از پیری معمولی نیست، اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد. احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر پس از رسیدن به 65 سالگی هر 5 سال دو برابر می شود.
اما این فقط افراد مسن نیستند که در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند. حدود 1 نفر از هر 20 نفر مبتلا به این بیماری زیر 65 سال دارند. این بیماری آلزایمر زودرس یا جوان نامیده می شود و می تواند افراد را از حدود 40 سالگی تحت تاثیر قرار دهد.
اگر یکی از بستگان درجه یک شما به این بیماری مبتلا باشد، خطر ابتلای شما به آلزایمر تا حدودی افزایش می یابد. اینکه چگونه ژن‌ها در میان خانواده‌ها بر خطر تأثیر می‌گذارند تا حد زیادی توضیح داده نشده است و عوامل ژنتیکی احتمالاً پیچیده هستند.
یک عامل ژنتیکی بهتر درک شده، نوعی از ژن آپولیپوپروتئین است. نوعی از ژن، آپولیپوپروتئین e4، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد. حدود 25 تا 30 درصد از جمعیت دارای یک آلل آپولیپوپروتئین e4 هستند. اما همه افراد مبتلا به این ژن، به آلزایمر مبتلا نمی شوند.
دانشمندان تغییرات نادری را در سه ژن یافته اند که عملاً تضمین می کند فردی که یکی از آنها را به ارث می برد به آلزایمر مبتلا شود. اما این تغییرات کمتر از 1 درصد افراد مبتلا به آلزایمر را تشکیل می دهند.
افراد مبتلا به سندرم داون در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر هستند. این احتمالاً مربوط به داشتن سه نسخه از کروموزوم 21 است. کروموزوم 21 ژنی است که در تولید پروتئین نقش دارد و منجر به ایجاد بتا آمیلوئید می شود. قطعات بتا آمیلوئید می توانند به پلاک در مغز تبدیل شوند. علائم معمولا در افراد مبتلا به سندرم داون 10 تا 20 سال زودتر از جمعیت عمومی ظاهر می شود.
فردی که دارای اختلال شناختی خفیف (MCI) است، کاهش حافظه یا سایر مهارت‌های فکری دارد که بیشتر از حد معمول برای سن فرد است. اما این کاهش مانع از عملکرد فرد در محیط های اجتماعی یا کاری نمی شود.
با این حال، افراد مبتلا به MCI در معرض خطر قابل توجهی برای ابتلا به زوال عقل هستند. هنگامی که MCI عمدتاً بر حافظه تأثیر می گذارد، احتمال پیشرفت این بیماری به زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر بیشتر است. تشخیص MCI به افراد این شانس را می‌دهد که تمرکز بیشتری روی تغییرات سبک زندگی سالم داشته باشند و استراتژی‌هایی برای جبران از دست دادن حافظه ارائه دهند. آنها همچنین می توانند قرار ملاقات های منظم مراقبت های بهداشتی را برای نظارت بر علائم برنامه ریزی کنند.
افرادی که آسیب شدید به سر داشته اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر باشند. چندین مطالعه بزرگ نشان داد که افراد 50 ساله یا بالاتر که آسیب مغزی تروماتیک (TBI) داشتند، خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر را افزایش دادند. این خطر در افراد مبتلا به TBI شدیدتر و چندگانه حتی بیشتر است. برخی از مطالعات نشان دادند که این خطر ممکن است در شش ماه تا دو سال اول پس از آسیب بیشتر باشد.
برخی از مطالعات انسانی نشان داده است که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، به ویژه ناشی از اگزوز ترافیک و سوزاندن چوب با خطر بیشتر زوال عقل مرتبط است.
تحقیقات نشان داده است که الگوهای بد خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن، با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.
پیشنهاد مطالعه: آفازی چیست؟ دلایل، علائم و درمان
تحقیقات نشان می دهد که چندین عامل سبک زندگی و شرایط مرتبط با بیماری های قلبی عروقی می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش دهد. اینها عبارت اند از:
این عوامل همگی قابل تغییر هستند. بنابراین، تغییر عادات سبک زندگی می تواند تا حدودی خطر شما را تغییر دهد. شما می‌توانید با انجام دادن کارهای زیر به کاهش خطر کمک کنید:
علاوه بر این، آخرین تحقیقات نشان می دهد که عوامل دیگری نیز مهم هستند، اگرچه این بدان معنا نیست که این عوامل مستقیماً مسئول ایجاد زوال عقل هستند. اینها شامل موارد زیر هستند:
بیماری آلزایمر یک نوع برگشت ناپذیر زوال عقل است. سرعت پیشرفت ای بیماری بین افراد متفاوت است. برخی افراد فقط در 5 سال آخر زندگی خود به آن مبتلا می شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تا 20 سال نیز به آن مبتلا شوند. بیماری آلزایمر در نهایت منجر به وابستگی کامل و افزایش ضعف می شود. این بدان معنی است که یک بیماری ثانویه، ممکن است در نهایت منجر به مرگ شود.
سایر عوارض بیماری آلزایمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
همانطور که بیماری آلزایمر به آخرین مراحل خود می رود، تغییرات مغزی شروع به تأثیرگذاری بر عملکردهای فیزیکی می کند. این تغییرات می تواند بر توانایی بلع، تعادل و کنترل حرکات روده و مثانه تأثیر بگذارد. این اثرات می تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند:
پیشنهاد مطالعه: آپنه خواب چیست؟ علائم، دلایل و درمان وقفه تنفسی در خواب
بخش مهمی از تشخیص بیماری آلزایمر شامل توضیح علائم است. نظرات یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست در مورد علائم شما و تأثیر آنها بر زندگی روزمره شما کمک می کند. تست های حافظه و مهارت های تفکر نیز به تشخیص بیماری آلزایمر کمک می کند.
آزمایش های خون و تصویربرداری می تواند سایر علل بالقوه علائم را رد کند، یا ممکن است به پزشک شما کمک کند تا بیماری ایجاد کننده علائم زوال عقل را بهتر شناسایی کند.
بیومارکرها می توانند وجود پلاک ها و گره ها را تشخیص دهند. آزمایش‌های نشانگر زیستی شامل انواع خاصی از اسکن‌های PET و آزمایش‌هایی هستند که پروتئین‌های آمیلوئید و تاو را در قسمت مایع خون و مایع نخاعی مغزی اندازه‌گیری می‌کنند.
تشخیص بیماری آلزایمر احتمالاً شامل آزمایش‌های زیر است:
پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. یک معاینه عصبی ممکن است شامل آزمایشات زیر باشد:
آزمایش خون ممکن است به رد سایر علل بالقوه از دست دادن حافظه و سردرگمی، مانند اختلال تیروئید یا سطوح بسیار پایین ویتامین کمک کند. آزمایش‌های خون همچنین می‌توانند سطوح پروتئین بتا آمیلوئید و پروتئین تاو را اندازه‌گیری کنند، اما این آزمایش‌ها بطور گسترده در دسترس نیستند و پوشش ممکن است محدود باشد.
پزشک شما ممکن است یک تست مختصر وضعیت ذهنی برای ارزیابی حافظه و سایر مهارت های تفکر به شما بدهد. شکل‌های طولانی‌تر این نوع آزمون ممکن است جزئیات بیشتری در مورد عملکرد ذهنی ارائه دهد که می‌تواند با افراد هم سن و سطح تحصیلات مقایسه شود. این آزمایش ها می توانند به ایجاد تشخیص کمک کنند و به عنوان نقطه شروعی برای ردیابی علائم در آینده عمل کنند.
تصاویر مغز معمولاً برای مشخص کردن تغییرات قابل مشاهده مرتبط با شرایطی غیر از بیماری آلزایمر که ممکن است علائم مشابهی مانند سکته مغزی، ضربه یا تومور ایجاد کند، استفاده می‌شود. تکنیک های جدید تصویربرداری ممکن است به شناسایی تغییرات خاص مغز ناشی از آلزایمر کمک کند.
تصویربرداری از ساختارهای مغز عبارتند از:
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) می تواند تصاویری از روند بیماری ثبت کند. در طول اسکن PET، یک ردیاب رادیواکتیو سطح پایین به خون تزریق می شود تا یک ویژگی خاص در مغز آشکار شود. تصویربرداری PET ممکن است شامل موارد زیر باشد:
محققان در حال کار بر روی آزمایش هایی هستند که می توانند علائم بیولوژیکی فرآیندهای بیماری در مغز را اندازه گیری کنند.
این آزمایش‌ها، از جمله آزمایش خون، ممکن است دقت را هنگام تشخیص بهبود بخشد. آنها همچنین ممکن است اجازه دهند بیماری قبل از شروع علائم تشخیص داده شود. آزمایش خون برای اندازه گیری سطح بتا آمیلوئید در حال حاضر در دسترس است.
آزمایش ژنتیک برای اکثر افرادی که از نظر بیماری آلزایمر ارزیابی می شوند، توصیه نمی شود. اما افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری آلزایمر زودرس دارند ممکن است آن را در نظر بگیرند.
داروهای آلزایمر می توانند به علائم حافظه و سایر تغییرات شناختی کمک کنند. در حال حاضر دو نوع دارو برای درمان علائم استفاده می شود:
پیشنهاد مطالعه: سکته قلبی چیست؟ علائم، تشخیص و درمان
این داروها سطح استیل کولین را افزایش می دهند، ماده ای در مغز که به سلول های عصبی کمک می کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اینها معمولاً اولین داروهایی هستند که آزمایش می‌شوند، و بیشتر افراد بهبودی جزئی در علائم مشاهده می‌کنند.
مهارکننده های کولین استراز ممکن است علائم مربوط به رفتار مانند بیقراری یا افسردگی را بهبود بخشند. این داروها در حال حاضر فقط توسط متخصصان مانند روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب قابل تجویز هستند.
همچنین ممکن است توسط یک پزشک عمومی به توصیه یک متخصص یا توسط پزشکان عمومی که تخصص خاصی در استفاده از آنها دارند، تجویز شوند. مهارکننده های کولین استراز که معمولاً برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در مراحل اولیه تا میانی تجویز می شوند عبارتند از دونپزیل، گالانتامین و ریواستیگمین.
عوارض جانبی اصلی این داروها شامل اسهال، حالت تهوع، از دست دادن اشتها و اختلالات خواب است. در افراد مبتلا به اختلالات قلبی خاص، عوارض جانبی جدی ممکن است شامل ضربان قلب نامنظم باشد. معمولا، عوارض جانبی پس از 2 هفته از مصرف دارو بهبود می یابند.
این دارو یک مهارکننده AChE نیست. این دارو با مسدود کردن اثرات مقدار بیش از حد یک ماده شیمیایی در مغز به نام گلوتامات عمل می کند. ممانتین برای بیماری آلزایمر متوسط یا شدید استفاده می شود. این دارو برای کسانی که نمی توانند مهارکننده های AChE را مصرف کنند یا قادر به تحمل آن نیستند، مناسب است. همچنین برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شدید که در حال حاضر از یک مهارکننده AChE استفاده می کنند، مناسب است. عوارض جانبی می تواند شامل سردرد، سرگیجه و یبوست باشد اما این عوارض معمولا موقتی هستند.
در مراحل بعدی زوال عقل، تعداد قابل توجهی از افراد به آنچه به عنوان علائم رفتاری و روانی زوال عقل (BPSD) شناخته می شود، دچار می شوند.
علائم BPSD می تواند شامل موارد زیر باشد:
این تغییرات در رفتار می تواند هم برای فرد مبتلا به آلزایمر و هم برای مراقب او بسیار ناراحت کننده باشد.
اگر راهبردهای مقابله ای مؤثر واقع نشد، یک روانپزشک مشاور می تواند ریسپریدون یا هالوپریدول، داروهای ضد روان پریشی را برای کسانی که پرخاشگری مداوم یا پریشانی شدید نشان می دهند، تجویز کند.
اینها تنها داروهایی هستند که مجوز برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر متوسط تا شدید دارند که در آن خطر آسیب به خود یا دیگران وجود دارد.
ریسپریدون باید در کمترین دوز و در کمترین زمان ممکن استفاده شود زیرا عوارض جانبی جدی دارد. هالوپریدول تنها در صورتی باید استفاده شود که سایر درمان ها کمکی نکرده باشند.
در صورت مشکوک شدن به افسردگی به عنوان یک علت زمینه ای اضطراب، گاهی اوقات ممکن است داروهای ضد افسردگی تجویز شوند.
گاهی اوقات ممکن است داروهای دیگری برای درمان علائم خاص در BPSD توصیه شود، اما این داروها «خارج از برچسب» تجویز می شوند.
درمان تحریک شناختی (CST) شامل شرکت در فعالیت های گروهی و تمرینات طراحی شده برای بهبود حافظه و مهارت های حل مسئله است.
این تکنیک شامل کار با یک متخصص آموزش دیده، مانند یک کاردرمانگر، و یکی از اقوام یا دوستان برای رسیدن به یک هدف شخصی، مانند یادگیری استفاده از تلفن همراه یا سایر کارهای روزمره است.
توانبخشی شناختی به این صورت عمل می کند که شما را وادار می کند از بخش هایی از مغزتان که کار می کنند برای کمک به بخش هایی که کار نمی کنند، استفاده کنید.
پیشنهاد مطالعه: چه چیزی باعث سردرد و معده درد همزمان می شود؟
کار یادآوری شامل صحبت در مورد چیزها و رویدادهای گذشته شما است. معمولاً شامل استفاده از وسایلی مانند عکس، وسایل مورد علاقه یا موسیقی است.
کار داستان زندگی شامل مجموعه ای از عکس ها، یادداشت ها و یادگاری ها از دوران کودکی شما تا به امروز است. این می تواند یک کتاب فیزیکی یا یک نسخه دیجیتال باشد.
این رویکردها گاهی با هم ترکیب می شوند. شواهد نشان می دهد که آنها می توانند خلق و خو و تندرستی را بهبود بخشند.
در صورت امکان، یک فرد مبتلا به بیماری آلزایمر باید سعی کند ارتباط اجتماعی عادی با دوستان و خانواده خود را حفظ کند، به طور منظم ورزش کند و در فعالیت هایی شرکت کند که مغز را تحریک می کند. اگر در مورد ایمنی نگرانی دارید (مثلاً مهارت های رانندگی) برای مشاوره به پزشک خود مراجعه کنید.
اگر از فردی مبتلا به آلزایمر مراقبت می کنید، ممکن است ایجاد تغییراتی در محیط خانه بیمار برای کمک به آن، کمک کند که در زندگی روزمره کمتر دچار سردرگمی شود. برای مثال، می‌توانید دستورالعمل‌های واضحی درباره نحوه باز کردن درها اضافه کنید، یا اگر فرد مستعد گم شدن است، دستگاه‌های هشدار نصب کنید.
بیماری آلزایمر یک بیماری قابل پیشگیری نیست. با این حال، تعدادی از عوامل خطر سبک زندگی را می توان اصلاح کرد.
شواهد نشان می دهد که انجام اقداماتی برای کاهش خطر بیماری قلبی عروقی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را نیز کاهش دهد. برخی از این اقدامات عبارت اند از:
یک مطالعه بزرگ و طولانی مدت که در فنلاند انجام شد نشان داد که ایجاد تغییرات در سبک زندگی به کاهش زوال شناختی در میان افرادی که در معرض خطر زوال عقل بودند کمک می کند. به افراد شرکت کننده در این مطالعه جلسات فردی و گروهی داده شد که بر رژیم غذایی، ورزش و فعالیت های اجتماعی متمرکز بود.
در مطالعه دیگری که در استرالیا انجام شد، به افرادی که در معرض خطر زوال عقل بودند جلسات مربیگری در مورد رژیم غذایی، ورزش و سایر تغییرات سبک زندگی داده شد. آنها بعد از یک، دو و سه سال نتایج بهتری در تست های شناختی در مقایسه با افرادی داشتند که مربیگری دریافت نکرده بودند.
مطالعات دیگر نشان داده‌اند که درگیر ماندن از نظر ذهنی و اجتماعی با حفظ مهارت‌های تفکر در مراحل بعدی زندگی و کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است. این شامل رفتن به رویدادهای اجتماعی، خواندن، رقصیدن، بازی های رومیزی، خلق هنر، نواختن ساز و فعالیت های دیگر است.
مشاهده: آزمایش کلسترول خون در منزل
افراد مبتلا به آلزایمر پس از شروع علائم می توانند چندین سال زنده بمانند. اما این می تواند به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. بیماری آلزایمر یک بیماری محدود کننده زندگی است، اگرچه بسیاری از افرادی که به این عارضه تشخیص داده می شوند به دلیل دیگری می میرند. از آنجایی که بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی پیشرونده است، می تواند مشکلاتی در بلع ایجاد کند.
این می تواند منجر به آسپیراسیون (استنشاق غذا به ریه ها) شود که می تواند باعث عفونت های مکرر قفسه سینه شود. همچنین برای افراد مبتلا به آلزایمر معمول است که در نهایت در غذا خوردن دچار مشکل می شوند و اشتهایشان کاهش می یابد. آگاهی فزاینده ای وجود دارد که افراد مبتلا به بیماری آلزایمر به مراقبت های تسکینی نیاز دارند. این شامل حمایت از خانواده ها و همچنین فرد مبتلا به آلزایمر می شود.
تعدادی از شرایط می تواند منجر به از دست دادن حافظه یا سایر علائم زوال عقل شود. برخی از آن شرایط قابل درمان است. اگر نگران حافظه یا سایر مهارت های فکری خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
اگر در مورد مهارت های فکری که در یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود مشاهده می کنید نگران هستید، در مورد نگرانی‌های خود با آنها صحبت کنید.
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال برای درک تغییرات در حافظه یا سایر مهارت های تفکر می پرسد. اگر شخصی را در یک قرار همراهی می کنید، آماده باشید تا در صورت نیاز افکار خود را ارائه دهید. پزشک شما ممکن است سوالات زیر را بپرسد:
بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی است که با گذشت زمان بدتر می شود. از آنجایی که بیماری آلزایمر به تدریج بدتر می شود، با گذشت زمان، فرد مورد علاقه شما به مراقبت بیشتری نیاز خواهد داشت. استخدام یک نفر که مراقبت از بیمار را ارائه می دهد و به آنها کمک می کند تا یک برنامه مراقبت را تنظیم کنند، می تواند مفید باشد. شما باید در صورت مشاهده هر یک از علائم این بیماری در خود و یا عزیزانتان، به پزشک مراجعه کنید. باید بدانید که پزشک می تواند به شما و بیمار شما در این فرآیند کمک می کند و گزینه های فردی برای مراقبت ارائه را دهد.
منابع my.clevelandclinic.orgcdc.govmayoclinic.orgnhs.ukhealthdirect.gov.au
مطالب آرتا پیشرو تحت نظارت پزشکان تایید شده ویراستاری می‌شوند، ولی در نظر داشته باشید که جایگزین پیشنهاد تخصصی پزشک معالج نمی‌باشد. از اینرو پیشنهاد می‌کنیم جهت تشخیص و درمان کامل بیماری خود به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
با تشکر از مطالب و مقالات خوب شما .فکر کنم نداشتن استرس و زندگی آرام هم از عوامل پیشگیری آلزایمر باشد.
به امید زندگی خوب و پیشگیری از این بیماری و تشکر از شما و سایت خوبتون.
سلام عرشیا عزیز
ممنون از اینکه مقاله مارو خوندی
بله داشتن یک زندگی آرام و بدون استرس هم می تواند از عوامل پیشگیری باشد.