خرید و اجاره دستگاه اکسیژن ساز در منزل
فهرست محتوا
هپاتیت، بیماری التهابی کبد است که توسط انواع ویروس‌های عفونی و عوامل غیر عفونی ایجاد می‌شود. کبد یک اندام حیاتی است که سموم را از خون حذف، ویتامین‌ها را ذخیره و با عفونت‌ها مبارزه می‌کند.
هنگامی که کبد ملتهب یا آسیب دیده باشد، عملکرد آن تحت تاثیر قرار می‌گیرد و منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی می‌شود که برخی از آنها می‌توانند کشنده باشند.
پنج نوع اصلی هپاتیت وجود دارد که به‌عنوان انواع D، C، B، A و E شناخته می‌شوند. در حالی که همگی باعث بیماری کبدی می‌شوند، از راه‌های مهمی از جمله راه‌های انتقال، شدت بیماری، گسترش آن در بدن و روش‌های پیشگیری با هم تفاوت دارند.
انواع B و C منجر به بیماری مزمن در صدها میلیون نفر می‌شود و شایع‌ترین علت سیروز کبدی، سرطان کبد و مرگ و میرهای مرتبط با هپاتیت ویروسی هستند. تخمین زده می‌شود که 354 میلیون نفر در سراسر جهان با نوع B یا C زندگی می‌کنند و برای اکثر آنها، آزمایش و درمان دور از دسترس است.
انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد که در ادامه با هر یک از آنها آشنا خواهید شد.
هپاتیت A یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت A(HAV) ایجاد می‌شود و با واکسن قابل پیشگیری است. HAV در مدفوع و خون افراد آلوده یافت می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و معمولا با مصرف غذا و نوشیدنی آلوده به مدفوع یک فرد مبتلا به ویروس، ایجاد می‌شود و در کشورهایی که بهداشت در آنها ضعیف است، شایع‌تر است.
پیشنهاد مطالعه: انواع سردرد؛ 15 نوع سردرد + علائم، دلایل و نحوه درمان آنها
علائم نوع A می‌تواند تا 2 ماه ادامه داشته باشد و شامل خستگی، حالت تهوع، درد معده و یرقان است. اکثر افراد مبتلا به نوع A بیماری طولانی مدت ندارند. بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری واکسیناسیون است. نوع A معمولا در عرض چند ماه از بین می‌رود، اگرچه گاهی اوقات می‌تواند شدید و حتی تهدید کننده زندگی باشد.
هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B(HBV) ایجاد می‌شود و با واکسن قابل پیشگیری است. این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که خون، مایع منی یا سایر مایعات بدن فرد آلوده به ویروس، وارد بدن فردی غیر آلوده شود. عوامل خطر عبارتند از:
برای بسیاری از افراد، هپاتیت B یک بیماری کوتاه مدت است. اما برای برخی دیگر، می‌تواند به یک عفونت طولانی مدت و مزمن تبدیل شود که می‌تواند منجر به مشکلات جدی و حتی تهدید کننده سلامتی مانند سیروز یا سرطان کبد شود.
سن در مزمن شدن نوع B نقش دارد به طوری که اکثر بزرگسالان آلوده به نوع B می‌توانند با ویروس مبارزه کنند و در عرض چند ماه به طور کامل از عفونت خلاص شوند. اما اکثر افرادی که در کودکی آلوده می‌شوند، دچار عفونت طولانی مدت می‌شوند.
هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C(HCV) ایجاد می‌شود. این بیماری معمولا از طریق تماس با خون فرد آلوده، منتقل می‌شود. امروزه بیشتر افراد با استفاده از سوزن‌های مشترک یا سایر وسایل مورد استفاده برای تهیه و تزریق مواد مخدر به ویروس هپاتیت C مبتلا می‌شوند.
برای برخی افراد، نوع C یک بیماری کوتاه مدت است، اما برای بیش از نیمی از افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، به یک عفونت طولانی مدت و مزمن تبدیل می‌شود. هپاتیت C مزمن می‌تواند منجر به مشکلات جدی و تهدید کننده سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد شود.
افراد مبتلا به نوع C مزمن اغلب علائمی ندارند و احساس بیماری نمی‌کنند. هنگامی که علائم ظاهر می‌شوند، اغلب نشانه‌ای از بیماری پیشرفته کبدی هستند. هیچ واکسنی برای این نوع وجود ندارد. بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری پرهیز از رفتارهایی است که می‌توانند باعث گسترش بیماری شوند، به ویژه تزریق مواد مخدر.
هپاتیت D یا هپاتیت دلتا، یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت D(HDV) ایجاد می‌شود. این نوع فقط در افرادی رخ می‌دهد که به ویروس نوع B نیز مبتلا هستند. این بیماری زمانی پخش می‌شود که خون یا سایر مایعات بدن فرد آلوده به ویروس، وارد بدن فردی غیر آلوده شود.
این بیماری می‌تواند یک عفونت حاد و کوتاه مدت باشد یا به یک عفونت مزمن طولانی مدت تبدیل شود. این نوع می‌تواند علائم شدید و بیماری جدی ایجاد کند که می‌تواند منجر به آسیب مادام العمر کبد و حتی مرگ شود. هیچ واکسنی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد، اما واکسن هپاتیت B می‌تواند از شما در برابر آن محافظت کند.
مشاهده: اجاره تخت بیمارستانی در منزل
هپاتیت E یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت E(HEV) ایجاد می‌شود. این ویروس عمدتا با مصرف گوشت خوک خام یا نیم پز، کله پاچه، گوشت گراز وحشی، گوزن و صدف مرتبط است. علائم این نوع می‌تواند شامل خستگی، کم اشتهایی، درد معده، حالت تهوع و یرقان باشد. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، به ویژه کودکان خردسال، هیچ علامتی ندارند.
نوع E به طور کلی یک عفونت خفیف و کوتاه مدت است که نیازی به درمان ندارد، اما در برخی افراد مانند افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، می‌تواند جدی باشد. در حال حاضر هیچ واکسنی برای این نوع موجود نیست.
بیماری هپاتیت خودایمنی یک نوع التهاب کبدی است که بر اثر حمله سیستم ایمنی به سلول‌های کبد رخ می‌دهد. علت دقیق نوع خودایمنی نامشخص است اما به نظر می‌رسد عوامل ژنتیکی و محیطی در طول زمان در ایجاد این بیماری نقش دارند. این بیماری در صورت درمان نشدن می‌تواند منجر به آسیب و زخم (سیروز) بافت کبد شده و در نهایت نارسایی کبد را به دنبال داشته باشد.
اگر این بیماری زود تشخیص داده شود و درمان به موقع صورت بگیرد می‌توان التهاب را کنترل کرد و پیشرفت بیماری را متوقف کرد. زمانی که هپاتیت خودایمنی به درمان‌های دارویی پاسخ ندهد پیوند کبد ممکن است گزینه بعدی باشد. شیوع نوع خودایمنی در زنان سه برابر بیشتر از مردان است.
هپاتیت طولانی مدت(مزمن) نیز ممکن است تا زمانی که کبد به درستی کار نکند(نارسایی کبد) علائم واضحی نداشته باشد و فقط در طول آزمایش خون مشخص شود. در مقابل، افراد مبتلا به نوع کوتاه مدت(حاد) ممکن است مدت کوتاهی پس از ابتلا به این ویروس با علائم ظاهر شوند.
علائم هپاتیت عبارتند از:
در صورت داشتن هر گونه علائم که فکر می‌کنید، می‌تواند ناشی از هپاتیت باشد باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
پیشنهاد مطالعه: چه چیزی باعث سردرد و معده درد همزمان می شود؟
اگرچه هپاتیت معمولا نتیجه یک عفونت است، اما عوامل دیگری نیز می‌توانند باعث این بیماری شوند.
الکل به طور مستقیم به سلول‌های کبد شما آسیب می‌رساند. مصرف بیش از حد الکل می‌تواند باعث آسیب کبد و التهاب شود. این ممکن است به عنوان هپاتیت الکلی نیز شناخته شود.
با گذشت زمان، این وضعیت می‌تواند باعث آسیب دائمی شود و منجر به ضخیم شدن یا زخم شدن بافت کبد(سیروز) و نارسایی کبد شود.
سایر علل سمی این بیماری عبارتند از استفاده نادرست از داروها و قرار گرفتن در معرض سموم.
در برخی موارد، سیستم ایمنی به اشتباه کبد را مضر می‌داند و به آن حمله می‌کند. این باعث التهاب مداوم می‌شود که می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد که اغلب عملکرد کبد را مختل می‌کند. این وضعیت در زنان، سه برابر بیشتر از مردان است.
هپاتیت مزمن B یا C می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی شدیدتر شود. از آنجایی که ویروس، کبد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، افراد مبتلا به نوع مزمن B یا C در معرض خطر زیر قرار دارند:
هنگامی که کبد شما عملکرد طبیعی خود را متوقف کند، نارسایی کبد ممکن است رخ دهد. عوارض نارسایی کبد عبارتند از:
پیشنهاد مطالعه: سرطان چیست؟ علائم، دلایل و درمان
افراد مبتلا به نوع مزمن B و C باید از مصرف الکل اجتناب کنند، زیرا می‌تواند بیماری و نارسایی کبد را تسریع کند. برخی مکمل‌ها و داروها نیز می‌توانند بر عملکرد کبد تاثیر بگذارند. اگر هپاتیت مزمن B یا C دارید، باید قبل از مصرف هر گونه داروی جدید با پزشک خود مشورت کنید.
درک اینکه چه چیزی باعث هپاتیت می‌شود برای درمان صحیح آن بسیار مهم است. در صورتی که بیمار علائم این بیماری را داشته باشد، پزشک برای تشخیص دقیق بیماری از آزمایش‌های زیر استفاده می‌کند:
برای تشخیص همه اشکال هپاتیت، پزشک ابتدا شرح حال شما را می‌گیرد تا عوامل خطری که ممکن است داشته باشید را مشخص کند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به آرامی شکم شما را فشار دهد تا ببیند آیا درد یا حساسیت وجود دارد یا خیر. پزشک شما همچنین ممکن است تورم کبد و زردی را بررسی کند.
آزمایش‌های عملکرد کبد از نمونه‌های خون برای تعیین میزان کارآمدی کبد شما استفاده می‌کنند. نتایج غیرعادی این آزمایش‌ها ممکن است اولین نشانه‌ای از وجود مشکل باشد، به‌ویژه اگر در معاینه فیزیکی هیچ نشانه‌ای از خود نشان نداده باشید. سطوح بالای آنزیم کبدی ممکن است نشان دهنده استرس، آسیب دیدن یا عدم عملکرد صحیح کبد باشد.
اگر آزمایش‌های عملکرد کبد شما غیرطبیعی باشد، احتمالا پزشک آزمایش‌های خون دیگری را برای تشخیص منبع مشکل تجویز می‌کند. این آزمایش‌ها می‌توانند با بررسی وجود ویروس‌های هپاتیت یا آنتی‌بادی‌هایی که بدنتان برای مبارزه با آنها تولید می‌کند، منبع مطمئنی را تعیین کنند که آیا هپاتیت عفونی دارید یا خیر. پزشکان همچنین ممکن است از آزمایش خون برای بررسی علائم نوع خودایمنی استفاده کنند.
هنگام تشخیص هپاتیت، پزشکان همچنین کبد شما را از نظر آسیب احتمالی ارزیابی می‌کنند. بیوپسی کبد روشی است که شامل نمونه برداری از بافت کبد شما می‌شود. یک متخصص پزشکی ممکن است این نمونه را با سوزن از پوست شما ببرد، به این معنی که نیازی به جراحی نیست. آنها معمولا از اسکن اولتراسوند برای راهنمایی در طول این روش استفاده می‌کنند. این آزمایش به پزشک اجازه می‌دهد تا تعیین کند که عفونت یا التهاب چگونه بر کبد شما تاثیر گذاشته است.
سونوگرافی شکم از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخلی شکم استفاده می‌کند. این آزمایش به پزشک اجازه می‌دهد تا کبد و اندام‌های مجاور شما را از نزدیک بررسی کند. سونوگرافی می‌تواند موارد زیر را نشان دهد:
گاهی اوقات لوزالمعده در تصاویر اولتراسوند نیز ظاهر می‌شود. این می‌تواند یک آزمایش مفید برای تعیین علت عملکرد غیر طبیعی کبد شما باشد.
مشاهده: سونوگرافی در منزل
گزینه‌های درمانی بسته به نوع هپاتیت شما و حاد یا مزمن بودن عفونت متفاوت است.
هپاتیت A یک بیماری کوتاه مدت است و ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما درمان می‌تواند به مدیریت علائم کمک کند. اگر علائم باعث ناراحتی شما شوند، ممکن است استراحت لازم باشید. علاوه بر این، اگر استفراغ یا اسهال را تجربه کنید، پزشک ممکن است یک برنامه غذایی برای حفظ هیدراتاسیون و تغذیه شما توصیه کند.
هیچ برنامه درمانی خاصی برای هپاتیت B حاد وجود ندارد. با این حال، اگر نوع مزمن داشته باشید، پزشک ممکن است یک داروی ضد ویروسی تجویز کند و کبد شما را به طور منظم بررسی کند تا در طول زمان آسیب را بررسی کند. این شکل از درمان می‌تواند پرهزینه باشد، زیرا ممکن است مجبور شوید آن را برای چندین ماه یا سال ادامه دهید. همچنین درمان این بیماری نیاز به ارزیابی‌های پزشکی و نظارت منظم دارد تا مشخص شود آیا ویروس به درمان پاسخ می‌دهد یا خیر.
داروهای ضد ویروسی می‌توانند هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت C را درمان کنند. به طور معمول، افرادی که به این نوع مبتلا می‌شوند از ترکیبی از درمان‌های دارویی ضد ویروسی استفاده می‌کنند. همچنین ممکن است برای تعیین بهترین شکل درمان به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشند. افرادی که به دلیل این بیماری دچار سیروز، سرطان و بیماری کبدی می‌شوند، ممکن است نیاز به پیوند کبد داشته باشند.
هیچ درمانی به طور خاص برای هپاتیت D در دسترس نیست. اینترفرون آلفا پگیله تا حدی اثربخشی نشان داده است، اما نرخ پاسخ ویروسی پایدار(معیار پاکسازی ویروس) کم است. این دارو همچنین می‌تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد. در نتیجه، برای افراد مبتلا به سیروز، افراد مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی و افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی توصیه نمی‌شود.
در حال حاضر، هیچ درمان خاصی برای درمان هپاتیت E در دسترس نیست. از آنجایی که عفونت اغلب حاد است، معمولا خود به خود برطرف می‌شود. پزشکان معمولا به افراد مبتلا به این عفونت توصیه می‌کنند استراحت کافی داشته باشند، مایعات فراوان بنوشند، مواد مغذی کافی دریافت کنند و از الکل اجتناب کنند. افراد مبتلا به این نوع باید از مصرف داروهای غیرضروری مانند استامینوفن و پاراستامول که می‌توانند بر عملکرد کبد تأثیر منفی بگذارند، اجتناب کنند. زنان باردار مبتلا به این عفونت، نیاز به نظارت و مراقبت بیشتری دارند.
جلوگیری از ابتلا به هپاتیت بسته به نوع آن متفاوت است. واکسن‌هایی وجود دارند که می‌توانند به محافظت در برابر بسیاری از ویروس‌های هپاتیت کمک کنند. به حداقل رساندن خطر قرار گرفتن در معرض مواد حاوی این ویروس‌ها نیز می‌تواند یک اقدام پیشگیرانه مهم باشد. بهترین روش‌های جلوگیری از ابتلا به این بیماری عبارتند از:
پیشنهاد مطالعه: آپنه خواب چیست؟ علائم، دلایل و درمان وقفه تنفسی در خواب
واکسنی برای هپاتیت A موجود است و می‌تواند به جلوگیری از HAV کمک کند. واکسن نوع A مجموعه‌ای از دو دوز است و اکثر نوزادان، واکسیناسیون را از سن 12 تا 23 ماهگی شروع می‌کنند. این واکسن برای بزرگسالان نیز موجود است و می‌تواند شامل واکسن نوع B نیز باشد.
واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان توصیه می‌شود. پزشکان معمولا یک سری از سه واکسن را در 6 ماه اول نوزادی تجویز می‌کنند. همچنین این واکسن برای همه پرسنل پزشکی توصیه می‌شود. همچنین واکسیناسیون برای نوع B می‌تواند از هپاتیت D جلوگیری کند.
در حال حاضر هیچ واکسنی برای هپاتیت C یا E وجود ندارد.
ویروس‌های هپاتیت می‌توانند از طریق تماس با مایعات بدن، آب و غذاهای حاوی عوامل عفونی از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. به حداقل رساندن خطر تماس با این مواد می‌تواند به جلوگیری از ابتلا به ویروس‌های هپاتیت کمک کند.
رعایت بهداشت یکی از راه‌های جلوگیری از ابتلا به هپاتیت A و E است. ویروس‌هایی که باعث این شرایط می‌شوند می‌توانند در آب و غذا وجود داشته باشند. برخی از راه های پیشگیری از عفونت عبارتند از:
ویروس‌های هپاتیت C، B و D می‌توانند از طریق تماس با مایعات بدن حاوی این عوامل عفونی منتقل شوند. شما می‌توانید خطر تماس با مایعات حاوی این ویروس‌ها را با موارد زیر کاهش دهید:
انواع مختلفی از این بیماری وجود دارد و هر نوع دارای ویژگی‌های متفاوتی است. چشم انداز افراد مبتلا به هپاتیت به نوع، داشتن یا نداشتن علائم و اینکه آیا به دنبال درمان هستند بستگی دارد.
پیشنهاد مطالعه: پسوریازیس چیست؟ علائم، دلایل و درمان
برخی از افراد تا زمانی که نارسایی کبدی رخ ندهد نمی‌دانند که به نوع مزمن مبتلا هستند. انواع مختلف هپاتیت شانس بهبودی متفاوتی دارند که عبارتند از:
افرادی که مشکوک به این بیماری هستند باید در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کند.
در بسیاری از انواع بیماری هپاتیت، ویروس بدون علامت در بدن بیمار زندگی می‌کند و با گذشت زمان یا از بین می‌رود و یا به بافت‌های کبد آسیب می‌زند. به همین دلیل، پزشکان به افرادی که در معرض این بیماری هستند، چکاپ‌های سالیانه را توصیه می‌کنند. در غیر این صورت، اگر فرد علائم این بیماری را مشاهده کند باید برای درمان به پزشک متخصص مراجعه کند. برخی از این علائم عبارتند از:
بسیاری از این علائم، می‌توانند دلیلی بر وجود بیماری دیگری نیز باشند. پزشک ضمن بررسی تمامی علائم بیمار، با آزمایش خون از وجود ویروس هپاتیت در بدن آگاه شده و با تعیین نوع بیماری، درمان را آغاز خواهد کرد.
هپاتیت در اغلب موارد بدون علامت ایجاد می‌شود یا نشانه‌های آن پس از آسیب شدید کبدی بروز پیدا می‌کند. از همین رو پزشکان معتقدند باید در چکاپ سالانه خود آزمایشات مرتبط با این بیماری را بگیرید. این بیماری انواع مختلفی دارد و می‌تواند حاد و یا مزمن باشد. شما باید در صورت مشاهده هرگونه علائم مرتبط با هپاتیت به پزشک متخصص مراجعه کنید. ما در این مقاله از آرتا پیشرو، سعی کردیم تمامی موارد مرتبط با این بیماری را از جمله علائم، تشخیص و راه‌های درمان آن را برای شما عزیزان توضیح دهیم. شما هم می‌توانید نظرات و تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.
منابع who.intcdc.govnhs.ukhealthline.commedicalnewstoday.comhealthdirect.gov.aumy.clevelandclinic.org
مطالب آرتا پیشرو تحت نظارت پزشکان تایید شده ویراستاری می‌شوند، ولی در نظر داشته باشید که جایگزین پیشنهاد تخصصی پزشک معالج نمی‌باشد. از اینرو پیشنهاد می‌کنیم جهت تشخیص و درمان کامل بیماری خود به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
